Binnen-Mongolië en tweetalig onderwijs in China
Translated by: ZefBsy
Aangekondigde veranderingen aan het tweetalige onderwijssysteem in Binnen-Mongolië zijn als een bom binnen geslagen bij Westerse-China “kenners”. Deze groep dramatiseert de veranderingen en voegt daar onjuiste beweringen van gedwongen assimilatie aan toe.
Wij onderzochten de overheidsdocumentatie van de autonome regio om het juiste beeld te schetsen over tweetalig onderwijs in Binnen-Mongolië en het grotere interne debat over het behoud van taal in China.
Recentelijk schokte het nieuws over relatief kleine veranderingen aan het tweetalige onderwijssysteem in Binnen-Mongolië de groep Westerse-China “kenners”, deze groep bracht vervolgens een gedramatiseerd beeld met valse claims naar buiten waaruit zou blijken dat Binnen-Mongolië zich moest mengen met China en de cultuur door middel van ideologische indoctrinatie zou worden verwijderd.
Het volgende artikel voorziet verduidelijking van lokale bestuurders en een ontmaskering door de Global Times, om het juiste beeld te laten zien met betrekking tot het tweetalig onderwijs in Binnen-Mongolië en het grotere debat in China over behoud van taal.
Bij scholen die Mongolisch of andere minderheidstalen als instructietaal gebruiken blijft tweetalig onderwijs het beleid. Breder gezien blijft tweetalig onderwijs de grondslag voor China en haar onderwijs voor minderheden, het beleid voorziet een garantie waarin minderheden het recht hebben om onderwijs te krijgen in hun moedertaal en ondertussen ook in Chinees (en Engels). De intentie hiervan is dat minderheden makkelijker kunnen communiceren met de rest van China en ze aansluiting te geven met de Internationale gemeenschap.
In 2017 introduceerde de Nationale Tekstboek Commissie drie nieuwe tekstboeken voor algemeen gebruik binnen China: Chinese taal en literatuur, Ethiek en wetgeving(politiek) en geschiedenis. Deze tekstboeken werden in de herfst van 2017 in gebruik genomen in heel China, echter hebben autonome regionen de macht en het recht om deze tekstboeken in gebruik te nemen onder eigen voorwaarden gebaseerd op lokale omstandigheden.
In de zomer van 2020 kondigde de regering van de autonome regio Binnen-Mongolië het gebruik van de bovengenoemde tekstboeken op scholen met een minderheidstaal als instructie taal aan. Belangrijk hierbij is dat er enkel 1 tekstboek per jaar zou worden geïntroduceerd. Chinese taal en literatuur word als eerste in gebruik genomen in de herfst van 2020, het volgende jaar ethiek en wetgeving en vervolgens het daaropvolgende jaar geschiedenis. Deze herfst zullen enkel groep 1 t/m 7 gebruik maken van de nieuwe tekstboeken. Deze veranderingen zijn verreweg van de veranderingen die gesuggereerd worden door de westerse media die het benoemen als “ Een poging van Peking om de Mongolische cultuur uit te roeien”
Deze herfst in de autonome regio Binnen-Mongolië zullen enkel leerlingen van groep 1 t/m 7 gebruik maken van de nieuwe tekstboeken, deze veranderingen zijn verreweg van de veranderingen die gesuggereerd worden door de westerse media die het benoemen als “ een poging van Peking om de Mongolische cultuur uit te roeien”
In de officiële overheidscorrespondentie op 31 augustus word de verandering in het beleid uitgelegd, de regering van Binnen-Mongolië beaamt dat het tweetalige onderwijssysteem niet verdwijnt. Sterker nog “ Andere onderwerpen en het curriculum van overige studenten in andere jaren worden niet onderworpen aan veranderingen, tekstboeken veranderen niet, de instructietaal veranderd niet, en de lesuren voor Mongolisch en Koreaans veranderen niet. Na de brede introductie van de drie gestandaardiseerde tekstboeken, worden op primair en secundair onderwijs ook geen veranderingen doorgevoerd in de bovengenoemde punten. Als toevoeging beginnen leerlingen met het leren van Chinese taal in de 1e groep in plaats van de 2e groep.
In overige correspondentie zijn de volgende punten samengevat “ De vijf onveranderlijkheden”
Het onderwijssysteem en het curriculum van scholen die lesgeven in minderheidstalen veranderen niet;
De inhoud van [andere] tekstboeken veranderen niet;
[Het format van] andere onderwerpen veranderen niet;
De onderwijstaal veranderd niet;
De lesuren voor (Mongolisch, Koreaans) taal veranderen niet
De correspondentie van 31 augustus is samengesteld in reactie op bezorgdheid en protesten over de aangekondigde veranderingen voor tekstboeken in combinatie met bezorgdheid over preferentieel beleid in de toekomst en met name Gaokao Universiteits toelatingsexamen. Westerse media spaarde tijd nog moeite om zo snel mogelijk te publiceren over de situatie, met name Reuters publiceerde foutief over de veranderingen namelijk: “[De vereiste om]Geschiedenis, politiek en taal enkel gegeven in mandarijn Chinees vanaf 1 september” citerende het in New York gevestigde Southern Mongolian Human Rights Center een organisatie ondersteund word door de National Endowment for Democracy (NED). Een voorafgaand artikel over dit onderwerp, gepubliceerd eind juli was geschreven door 2 etnische informanten verkleed als “Tiananmen bloedbad overlevenden”. Andere nieuws platformen, waarvan velen waarschijnlijk onwetend foto’s gebruikten uit Ulaanbaatar, Mongolië noemden de veranderingen onderdeel van de geïntensiveerde strijd van de Chinese Communistische partij om de culturen te laten mengen met de Chinese, daarbij werd Xinjiang gebruikt vanwege vermeende massale interneringskampen als “bewijs” voor wat de toekomst te brengen heeft voor Binnen-Mongolië.
Autonome regeringen in China, bezitten ongeveer 64% van het totale territorium van China. Deze autonome regeringen hebben vele voorrechten, waaronder: Het opstellen van haar eigen onderwijs plannen, het vestigen van scholen, het bedenken van haar eigen onderwijssysteem, de manier waarop een school gedraaid word, curricula en methodes voor toelating. Dit in samenhang met de principes betreffende “Onderwijs en wettelijke bepalingen van de staat” zoals uitgelijnd in het 2009 Rapport betreffende “ China’s etnische bepalingen, standaard welvaart en ontwikkeling van alle etnische groepen”. Het rapport vervolgende met het volgende statement: “ In 2007, waren er meer dan 10.000 scholen die gebruik maakten van 29 verschillende schrijftalen van 21 etnische minderheden om het tweetalige onderwijssysteem uit te dragen, het totaal aantal leerlingen op dit soort scholen is +6 miljoen”
Regionaal beleid subsidieert studenten met een minderheidsachtergrond substantieel met onder anderen: Gratis eten, vrijstelling van collegegeld. Dit is een hedendaagse praktijk, zoals uitgelegd aan Daniel Dumbrill tijdens zijn bezoek aan Xizang (Tibet autonome regio).
Dit betekend ondanks dat de nationale regering een standaard koers kan zetten voor onderwijs beleid, dat autonome regionen een brede discretie hebben om deze koers te implementeren en het controleren van de curricula zoals autonome regio dat graag zouden vullen. Dit resulteerd in een wijde selectie van methodes en ontwerpen die vervolgens gegeneraliseerd kunnen worden in “Modellen” (Zie Zhou Qingsheng, “Lun woguo shaoshuminzu shuangyujiaoxue moshi zhuanxing,” Journal of Xinjiang Normal University (Philosophy and Social Sciences), 35, No. 2 (2014), available at Baidu Wenku).
Tweetalig onderwijs is vastgelegd als een belangrijk instrument voor armoedebestrijding door de centrale regering sinds ten minste 2013. Hetzelfde overheidsdocument identificeert tweetalig onderwijs als een instrument voor armoedebeschrijving en beschrijft het gebruik van eigen taal door minderheden in onderwijs als een recht. Het document beaamt dat minderheidsculturen en kunst bijzondere erfstukken zijn die beaamt moeten worden in beroepsonderwijs.
Het is toegestaan voor minderheden om het toelatingsexamen voor de Universiteit Gaokao te doen in haar eigen taal ((民考民 minkaomin) Dit is langtijdig bestaand beleid. Ondanks dat dit beleid zorgt voor administratieve moeilijkheden en controverse over eerlijkheid. Regionale regeringen hebben haar eigen methodes bedacht om betere kansen te creëren voor minderheden. (zie bijvoorbeeld: Deze petitie uit 2016 in de provincie Qinghai betreffende scores van de minkaomin en deze nieuwsbrief uit de provincie Gansu over het zelfde onderwerp. Standaard beschikbaar Zhizhu antwoord over de gaokao examens beschikbaar in minderheidstalen voor 2020)
De 3 tekstboeken geintroduceerd in 2017 zijn al in gebruik genomen in 2017 in Xinjiang en in 2018 in Xizang (Tibet). In beide regionen bleef tweetalig onderwijs de standaar, met daarin voldoende ruimte voor minderheidstalig literatuur en kunst, zoals te zien is in een recentlijk bezoek van CGTN aan de Sakya Middle school in Sa’gya country, Xigaze city, Xizang.
De succesvolle taal preservatie van Binnen-Mongolië dienen nu als een referentie voor Mongolië zelf, dat in 1940 een gestandaardiseerd Cyrillisch alfabet invoerde en nu werkt aan de herintroductie van traditioneel script wat nog altijd in gebruik is in Binnen-Mongolië
De succesvolle taal preservatie van Binnen-Mongolië dienen nu als een referentie voor Mongolië zelf, dat in 1940 een gestandaardiseerd Cyrillisch alfabet invoerde. Recentelijke maakt Mongolië inspanningen om het traditionele script her in te voeren, dit lijd tot speculaties dat de goede banden tussen Mongolië en Binnen-Mongolië dat gebruikt maakt van traditioneel script het mogelijk maakt om een makkelijke herintroductie van traditioneel script te faciliteren voor Mongolië zelf.
Het Chinese tweetalige onderwijssysteem is niet perfect, het systeem zelf moet zich zien te balanceren met vele prioriteiten en overwegingen. Sommige overwegingen zijn: Tekort aan gekwalificeerde docenten die les kunnen geven in minderheidstalen, met name in het onderwerp natuurwetenschappen, het pad naar universiteiten voor studenten die enkel in minderheidstalen studeren word ervaren als moeilijk (Zie Zhizhu). Anderen identificerende de kloof tussen school en brede sociale contexten. Dit resulteert erin dat sommige minderheden de waarde van hun eigen taal onderschatten en voor sommige resulteert het in het vermijden van Chinese taal studie.
Het bovenstaande maakt duidelijk dat De Chinese nationale regeren en haar autonome regeringen verder gaan met het prioriteren van tweetalig onderwijs en het onderwijzen van minderheidstalen, een verschil tussen andere verder economisch ontwikkelde landen is dat deze geen gelijkwaardige prioriteit geven aan minderheidstalen.
Aannemende dat de Chinese burgers niet uitgebreid in dialoog is over een al lang bestaand en diep gevoeld beleid zoals het tweetalige onderwijssysteem is het toppunt van Chauvinisme. Toegevoegd aan de protesten zoals genoemd boven in het artikel, een recent uitgebrachte film die populair is bij Chinezen na de pandemie. A first farewell, onderzoekt de moeilijkheden van tweetalig onderwijs direct als een onderdeel van het verhaal in de context armoedebestrijding en de veranderingen die armoedebestrijding meebrengen.
Chinese burgers blijven manieren onderzoeken om zowel het onderwijssysteem als taal en cultuur preservatie te verbeteren, inclusief erfgoed en kunst. Een Chinees bedrijf genaamd iFlytek gebruikt de kracht van kunstmatige intelligentie om 23 Chinese dialecten te redden met bijvoorbeeld een website. Kunstmatige intelligentie word ook gebruikt om tweetalige onderwijs instrumenten te ontwikkelingen voor leerlingen van de Yi nationaliteit, met als doel het verbeteren van gelijkheid in gemeenschappen die historisch gezien minder bedeeld werden.
Het is misleidend en gevaarlijk om de Chinese linguïstiek en onderwijsomstandigheden in China te begrijpen wanneer je alleen gebruikt maakt van een Westers oogpunt. Om de Mongoolse nationaliteit te analogiseren in China aan China’s “Model minderheid” zoals vele media’s in de V.S. doen, is roekeloos en draagt niet bij aan het begrijpen van de situatie in China. Geschetste beelden verschillen vaak van de situatie op de grond in China. Voor meer informatie over Aziatische American tegen Communisme in geopolitiek van de koude oorlog zie: “America’s Chinese” in Ellen D. Wu’s The Color of Success: Asian Americans and the Origins of the Model Minority Myth, en “The Propaganda of Occupation: Statehood and the Cold War” in Dean Itsuji Saranillio’s Unsustainable Empire: Alternative Histories of Hawaiʻi Statehood)
Het mag duidelijk zijn dat het gecompliceerde onderwerp Tweetalig onderwijs in China en haar tegenstrijdigheden punten zijn die bepaald en opgelost worden door het Chinese volk.
Anti-Imperialisten moeten altijd op de hoogte blijven over de context van haar observaties en kritieken, met name degene die imperialistische kern- en kolonisten-koloniale landen bezetten bij het leren over de complexe en imperfecte socialistische projecten van Globale zuidelijke-landen. Het moet duidelijk zijn dat het complexe onderwerp van tweetalig onderwijs in China en zijn tegenstrijdigheden dialogen zijn die zullen worden beslist en opgelost door het Chinese volk, en dat anti-imperialisten die in de imperiale kern leven, voldoende energie zouden moeten hebben om soortgelijke zorgen in hun eigen samenlevingen aan te pakken.
